Czasem w trakcie spotkań coachingowych zdaję sobie sprawę że potrzebuję wyjaśnić Klientowi bardzo ważny okres naszego życia, który dotyczy każdego z nas. Myślę o stopniowej zmianie postrzegania otaczającego nas świata, która przychodzi do nas w wiek od 35 do 45 roku życia. To przejście nazywamy różnie: „kryzysem wieku średniego”, „kryzysem połowy życia” lub „kryzysem półmetka”.

Bardzo dobre wyjaśnienie tego tematu odnalazłem w książce, którą kiedyś poleciłam mi moja dobra znajoma Małgosia. Tytuł książki „W połowie drogi” autorstwa Anselm Grun OSB, Tyniec Wydawnictwo Benedyktów, Wydanie siódme – Kraków 2015.

W tym artykule skupię się na wyjaśnieniu „kryzysu połowy życia” według Carla G. Junga – jednego z najwybitniejszych psychiatrów XX wieku.

„Jeżeli chcemy zrozumieć spostrzeżenia Junga dotyczące problemów połowy życia, musimy zająć się pokrótce jego rozumieniem rozwoju człowieka czyli procesem indywiduacji. Indywiduacją nazywa Jung ten proces, „dzięki któremu wykształca się psychologiczna jednostka (indywiduum)1, to znaczy dająca się wyróżnić niepodzielna jedność, pełnia”. Proces indywiduacji dzieli się na dwie wielkie fazy – ekspansji w pierwszej połowie życia i introwersji w drugiej.

W pierwszej połowie życia chodzi o to, żeby dziecko, które jeszcze całkowicie żyje w nieświadomości, wyzwalało się z niej coraz bardziej i kształtowało świadome ja.

Przez termin Ja Jung określa świadome jądro osobowości, centrum własnego działania i osądów3.

W pierwszej połowi życia człowiek powinien ciągle wzmacniać swoje ja, powinien znaleźć w świecie dla siebie silną pozycję i móc utrzymać się na stanowisku.

Dla tego celu rozwija on swoją personę czyli oblicze, które dopasowane jest do oczekiwań tego świata, maskę, która go broni przed ujawnianiem innym ludziom swoich uczuć i nastrojów. Zadaniem persony jest utrzymanie kontaktu ja z otaczającym światem. Ponieważ w pierwszej połowie życia człowiek troszczy się bardzo o wzmocnienie swojego ja i wykształcenie silnej persony dlatego zaniedbuje wiele innych cech charakteru. Jako skutek tego powstaje cień, jakby odbicie lustrzane ja. Cień składa się z częściowo stłumionych, częściowo mało albo w ogóle nie wykorzystywanych w życiu właściwości psychicznych typowych dla człowieka, które od początku dziejów, ze względów moralnych, społecznych, wychowawczych lub innych powodów zostały wykluczone ze współżycia międzyludzkiego i dlatego uległy stłumieniu albo zostały odrzucone4.

cień maska persona

Cień składa się nie tylko z ciemnych, negatywnych cech, posiada także pozytywne strony. Ludzkie istnienie jest dwubiegunowe, każdemu biegunowi przeciwstawia się drugi. Jeden biegun podnosi człowieka na poziom świadomości, a drugi pozostaje na poziomie nieświadomym. Każda cecha ma przeciwstawną cechę. Im ktoś bardziej rozwinie jakąś cechę, tym silniej działa w nieświadomości jej przeciwieństwo.

Ponadto cechy i wzorce, zachowania leżące w cieniu zostają rzutowane na innych ludzi, a przede wszystkim na osoby o przeciwstawnym typie. Tego rodzaju projekcja, która utrudnia uświadomienie sobie cienia jest często przyczyną napięć interpersonalnych.

Poza indywidualnym cieniem człowiek nosi w sobie także kolektywny cień, w którym zawarte jest powszechne zło i ciemne strony historii ludzkości. Kolektywny cień jest częścią kolektywnej nieświadomości, gdzie przechowuje się doświadczenia całej ludzkości, które znajdują swój wyraz w mitach, archetypach i symbolach religijnych. Do kolektywnej nieświadomości należą także animus i anima, symbole męskich oraz kobiecych cech i właściwości dotyczących tego, co jest ojcowskie i co jest matczyne.

W pierwszej połowie życia człowiek jest do tego stopnia zajęty samo-określaniem, że identyfikuje się ze swoim świadomym ja. Tłumi cień, animę lub animusa i nieświadomość, nie ponosząc przez to większych szkód.

To się jednak zmienia w drugiej połowie życia.”

A to tym już na w następnym wpisie z tydzień …..

  • 1 In-dividuum, łac. To, co niepodzielne. Pojęcie używane przez Junga wyjaśniamy w słowniku pojęć psychologii Junga
  • 2 Cytaty pochodzą z Gesammende Werke wydanych przez Walten-Verlag, Olten [1976] Tomy wydane prze rokiem 1971 ukazały się w wydawnictwie Rochera, Zurich – z tego wydania pochodzą cytaty które oznaczam w nawiasach. Podaję numer tomu i po przecinku stronę.
  • 3 J. Jacobi, Der Weg zur Individuation, Zurich 1965, 48n. O konieczności dobrze osadzonej persony zob. (7,218).
  • Jacobi, dz, cyt., 50.

Napisz, co sobie bierzesz z tej historii?

„Pomogę urzeczywistnić Twój pierwszy krok w dokonaniu zamierzonej przez Ciebie zmiany”

0
Would love your thoughts, please comment.x
Share This